Паміж вяршыняў

Час доўжыцца і цягнецца прастора,

дарога губіцца паміж вяршыняў гор,

мы ўзгадваем, што памяталі ўчора,

як цягся час і доўжыўся прастор

Каліва

О каліва, закінутае ў цемру

брыняць вадой, ты скора станеш тым,
чаго ня знаеш, але мусіш ведаць,
каб гэтым новым немінуча стаць

Нішто

калі сьпярша адсутнічала ўсё,

чаго няма ўжо і яшчэ ня стане,

калі ўсё зноў абернецца ўнівіч,

ды не пакіне нават успаміну,

тады нішто ніколі не было